Prolog

Hej wszystkim! Wstawiam dzisiaj prolog Dramione. Rozdział I, niestety pojawi się dopiero w 1. połowie sierpnia. No niestety - takie życie;) Tymczasem, życzę miłego czytania oraz zapraszam do komentowania, bo odnoszę wrażenie, jakbym mówiła sama do siebie ;x

Prolog

Przepiękna dziewczyna o kasztanowych włosach siedziała na parapecie i  wpatrywała się w krople deszczu rozbijające się o chodnik na ulicy, analizując treść listu, który trzymała w ręce. Bardzo się zmieniła po wojnie. Włosy nie były już takie napuszone, tylko opadały kaskadami na ramiona. Jej ciało nabrało kobiecych kształtów. Wyrosła na naprawdę piękną kobietę. W czekoladowych oczach krył się teraz smutek, zaskoczenie, ale także ekscytacja. Psychika dziewczyny również się ukształtowała. Nauczyła się, że życie skrywa niespodzianki. Nie jest takie kolorowe, jak się wydaje. Skrywa ludzi fałszywych, którym nie warto ufać. Dlatego dziewczyna jest ostrożna. Ostatnie wydarzenia udowodniły, że nie powierza się swojego zaufania od początku znajomości. Po upadku Voldemorta dużo osób przestało kierować się władzą i potęgą, tylko miłością i przyjaźnią.

Dziewczyna spojrzała nieprzytomnym wzrokiem na list. Dużo w jej życiu się zmieniło, ale postanowiła coś z tym zrobić. Zeskoczyła z parapetu i podeszła do biurka. Chwyciła pióro i pergamin i zaczęła pisać.

Droga profesor McGonagall,   

Bardzo dziękuję za taką możliwość. Z radością skorzystam.

List zgięła na pół i przywiązała do wyciągniętej nóżki Spota. Sowa nastroszyła swoje brązowo-czarne pióra pokazując gotowość do lotu. Brązowowłosa otworzyła okno i wypuściła ptaka na otwarty świat. Przestało padać, ale w głowie dziewczyny nadal panował chaos, a z tym także wahanie. Jednak determinacja jej na to nie pozwoliła i zaciętym wzrokiem obserwowała zmniejszający się punkt na niebie. W końcu, sowa całkowicie zniknęła z pola widzenia. Na ulicy zaczęli pojawiać się ludzie, którzy powychodzili z domów i spacerowali po mokrych chodnikach. Dzieci biegały i bawiły się w kałużach po deszczu.

Młoda kobieta zamknęła okno i rzuciła się na łóżko od razu zapadając w sen. Po chwili drzwi się otworzyły i weszła jej mama, która już otwierała usta, aby coś powiedzieć, jednak widząc śpiącą córkę, zamknęła je. Uśmiechnęła się lekko widząc ją taką spokojną. Przez ostatnie kilka dni była nieswoja. Podeszła do łóżka i przykryła ją kołdrą. Jej wzrok padł na stolik, na którym leżał list. Z ciekawością wzięła go do ręki i zagłębiła się w treść. Jej oczy najpierw wyrażały zaskoczenie, a na końcu smutek i rozczarowanie. Westchnęła cicho i wyszła z pokoju. Wiedziała, co jej córka odpisała.

Droga panno Granger,

Bardzo dziękuję za udział w odbudowie Zamku Magii i Czarodziejstwa Hogwart.

Ukończenie szkoły oraz zdanie Owutemów gwarantuje szansę na zdobycie pracy. Jednak ratowanie świata czarodziejów nie pozwoliło Pani na dokończenie edukacji. Chciałabym zaproponować kontynuację 7. roku razem z innymi uczniami oraz objęcie tytułu Prefekta Naczelnego. Bardzo proszę o przesłanie odpowiedzi do 7. dni od otrzymania listu.

Z uszanowaniem,

Dyrektor szkoły Hogwart – Minerwa McGonagall